Moi Drodzy, jeśli już zaczęliście czytać niniejszy blog–poradnik to mam dla Was następujący komunikat – będę publikować artykuły pod hasłem „Jak zrobić dobre zdjęcie…”, gdzie w miejsce „…” wkładać będę na przykład „dziecka” czy „pejzażu”.
Jeśli chcecie zrobić dobre, wyraźne, ostre zdjęcia księżyca podczas najbliższej pełni (i nie tylko poza nowiem oczywiście :) musicie wiedzieć, że funkcjonuje w tej materii kilka mitów, które niniejszym chciałbym obalić.
Mit 1 – muszę mieć statyw aby zrobić zdjęcie księżyca. Nieprawda, nie musisz, choć zawsze zdjęcia ze statywu będą mniej narażone na poruszenie, nawet przy krótkich czasach migawki. Można go więc używać (co jest szczególnie przydatne przy używanych długich ogniskowych) ale nie trzeba.
Mit 2 – zdjęcie księżyca wymaga wysokiego ISO. Nieprawda. Jak już może wiesz, za korzystanie z fantastycznej funkcji aparatów cyfrowych do zmiany czułości „filmu”, w tym również do pracy na bardzo wysokich wartości jak np. ISO 3200 czy więcej, płaci się cenę w postaci nieprzyjemnego szumu, wcale nie tak ładnego jak analogowe ziarno wysokoczułych filmów.
Mit 3 – zdjęcie księżyca wymaga teleskopu. Nieprawda. Oczywiście, im większej ogniskowej obiektywu użyjesz, tym uzyskasz większy obraz księżyca, tym łatwiej duże powiększenia będą zachowały szczegóły, ale naprawdę przyzwoite i ciekawe ujęcia da się zrobić i obiektywem o zakresie 200 mm. Pamiętaj, że na lustrzance cyfrowej o matrycy APS-C (DX) Twój obiektyw 200 mm obrazuje jakby był dłuższy – w zależności od marki i modelu aparatu średnio o 1,5 raza, czyli efektywnie uzyskasz ok. 300 mm. A to już bardzo przyzwoita ogniskowa do zrobienia dobrego, amatorskiego zdjęcia księżyca.
Mit 4 – mój aparat dobierze właściwą ekspozycję. Nieprawda. Niestety, aparat i jego światłomierz jest oszukiwany przez bardzo dużą ilość ciemnego a najczęściej czarnego nieba, wobec czego proponuje parametry ekspozycji, które uniemożliwiają poprawne naświetlenie jasnego księżyca. Są to parametry typu: długi czas naświetlania, podwyższone ISO, i tym podobne. W efekcie jakie jest zdjęcie księżyca? Biała, rozmazana plana na ciemnym tle nieba. Bez szczegółów i urokliwych kraterów naszego pięknego satelity.
No dobrze, jesteś cierpliwy, ale pewnie chcesz zapytać po raz kolejny – to jak mam do licha i dlaczego właśnie tak zrobić to dobre zdjęcie księżyca??? Już odpowiadam. Powyższe mity nie są prawdziwe, bo najczęściej zabieramy się fotografowania księżyca nie wiedząc, nie pamiętając, nie zdając sobie sprawy* (*niepotrzebne skreślić), że tak naprawdę „jasność” księżyca bierze się z tego, że odbija światło słońca.
A jak jasne jest słońce? Bardzo :) Dlatego też, zdjęcie nocnego księżyca należy wykonywać jakbyś robił/-ła zdjęcie w jasny, słoneczny dzień. Krótki czas naświetlania, przymknięta przysłona, niskie, wyjściowe ISO. A zdjęcie robisz z ręki :)
Ponieważ automatyka Twojego aparatu nie pomaga w tej szczególnej sytuacji, musisz przejść na program M i oba, a z ISO nawet trzy parametry ustawić ręcznie. Po kolei:
- ogniskowa – największa jaką masz, 200 mm – 300 mm i już będzie pięknie
- ISO – wyłącz auto ISO i ustaw sobie wartość na 200
- przysłona – na przykład 11
- czas naświetlania – dla pewności, że nie poruszysz zdjęcia z ręki, ustaw 1/200
- autofocus – najczęściej automat zadziała i poprawnie ustalisz ostrość na tak odległy obiekt
W zależności od jasności księżyca, jego ewentualnego przysłonięcia chmurami (również takimi, których nie widać za dobrze, ale są i zmniejszają jego jasność), odległości od Ziemi, i tak dalej, powyższe parametry mogą nie być optymalne, ale łatwo je w M korygować. Tak czy inaczej, to zdecydowanie inne parametry niż ISO 3200, czas 1/20s i przysłona f4.0 :)
Zapewniam Cię, że Twoje zdjęcie księżyca w końcu będzie jak trzeba. Oczywiście może nie za pierwszym razem, ale po kilku próbach na pewno będzie poprawne. Może być żółte albo białe, czasem trzeba dodatkowo skorygować balans bieli, ale materiał wyjściowy masz najlepszy z możliwych.
Powodzenia podczas najbliższych łowów na łysego, nie omieszkaj się pochwalić tym co ci wyszło w komentarzu poniżej :)